Człowiek
potrzebuje domu. Jeśli w danym momencie życia nie może mieć dachu nad głową,
próbuje stworzyć sobie jego namiastkę. Wielu z nas widziało osoby dotknięte
bezdomnością próbujące w trudnych warunkach ulicy zaaranżować własne miejsce. Potrzeba
domu jest może nawet silniejsza od wielu innych potrzeb? Zagubieni Chłopcy
z opowieści o Piotrusiu Panie sami zbudowali sobie dom. Miał on tylko jedno
pomieszczenie, ale każdy mieszkaniec posiadał do niego własne drzwi.
Historia
Piotrusia i Chłopców stanowi kanwę do naszego spektaklu. Jest opowieścią
o potrzebie posiadania własnego miejsca, poszukiwaniu relacji i przynależności,
dorastaniu i byciu dzieckiem.
Dorastanie dla aktorów naszego spektaklu – dzieci korzystających ze wsparcia świetlicy socjoterapeutycznej na warszawskiej Pradze, młodzieży zmagającej się z pierwszymi etapami dorosłości, która z różnych powodów znalazła się na ulicy, wreszcie dorosłych mieszkańców schroniska dla osób bezdomnych – często jest doświadczeniem niezwykle trudnym i stojącym u podstaw pojawiających się życiowych problemów i kryzysów.
Nasi aktorzy, choć większość z nich jest już metrykalnie dorosła, muszą dorosnąć od nowa, a dorastanie jest możliwe jedynie wtedy, gdy uda się im znów, choć przez chwilę być dziećmi. Jeśli nie obudzą w sobie dziecka, nie uwierzą we wróżki, nie zdołają ruszyć w dobrą stronę. Staną się bezdusznym Kapitanem Hakiem albo przeliczającym wszystko na pieniądze panem Darlingiem.
Teatr i praca nad spektaklem pozwalają uczestnikom obudzić i poczuć w sobie dziecko.
REŻYSERIA:
Zuza Gaińska i Małgorzata Lewińska
WYSTĘPUJĄ:
dzieci ze świetlicy socjoterapeutycznej Stowarzyszenia Serduszko dla Dzieci
młodzież z Fundacji po DRUGIE
mieszkańcy
Ośrodka Tylko
Spektakl powstał w ramach projektu Fundacji po DRUGIE pt. „Nie masz nic, możesz mieć wszystko” dofinansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
